شرکای زندگی در یک رابطه دو فرد با خصوصیات مشابه نیستند . آنها یکسان نیستند اما حقوق برابر دارند. یعنی باید متقابلاً به مرز و حریم و تصمیمات یکدیگر احترام بگذارند.
رابطه دو نفر، در صورتی که یکی از شرکای زندگی، مرز و حریم طرف دیگر را رعایت نکند، غالباً با خوشبختی همراه نیست.
شرکای زندگی برابر، به یکدیگر به طور متقابل کمک میکنند که حس خوشی داشته باشند. شریکهای برابر از کارهای زیر خودداری میکنند:
- نمیخواهند بر دیگری اعمال قدرت کنند (فکر نمیکنند از شریک زندگ خود باارزشترند)، یا
- نیازی ندارند که درباره همه چیز اجازه و نظر شریک زندگی خود را بگیرند (فکر نمیکنند از شریک زندگی خود کم ارزشترند).
شریکهای زندگی برابر، میزان مسئولیتشان در رابطه، هم برابر است . مثلاً مشترکاً درباره بچه دار شدن یا نشدن تصمیم میگیرند (تنظیم خانواده) و یا تصمیم میگیرند که آیا نیاز به جلوگیری از حاملگی هست و در صورت نیاز میخواهند از کدام یک از روشهای جلوگیری از حاملگی استفاده کنند.
نابرابری در رابطه گاهی منجر به خشونت شریک زندگی یا خشونت جنسی میشود.
